کد مطلب:188838 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:144
عالمان درباری، دور از رحمت الهی
یكی از بزرگترین مشكلات جوامع بشری، پیوستن دانشمندان به دربار قدرت های جبار، برای كسب دنیا، بوده است. اگر دانشمندان جامعه به كمك و تأیید حاكمان نالایق و ستمگر نروند، آنان قادر به ادامه ی جور نخواهند بود.
جهان اسلام نیز از نخستین اعصار، گرفتار حاكمان خودكامه ای بوده است كه عالمان دنیا طلب، با گرد آمدن اطراف ایشان، اعمال ناشایست آنان را توجیه و تأیید می كرده اند.
قاری قرآن، عنوانی است برای كسانی كه با قرآن آشنایی داشته و در میان مردم به عنوان عناصری دانا و موجه شناخته می شده اند. و برخی از آنان برای رسیدن به آرزوهای مادی خود، به دربار سلاطین و حاكمان ناصالح نزدیك می شده اند.
امام صادق (ع) از پدر خویش - امام باقر (ع) - درباره ی این گروه نقل فرموده است:
كسی كه به حضور پیشوای ستمگری راه یابد و برای كسب منافع ناپایدار دنیا، برای او به قرائت قرآن بپردازد، با هر حرفی كه قرائت كند، ده مرتبه مورد لعن و نفرین قرار گیرد و با هر حرف، شنونده نیز مورد نفرین خواهد بود و از رحمت حق دور خواهد شد. [1] .
بدیهی است كه منظور از قرائت قرآن، در این حدیث، آن قرائتی است كه جنبه ی تأیید و توجیه حكومت ستمگر را داشته باشد و نه جنبه ی تهدید و توبیخ و امر به معروف و نهی از منكر!
در روایتی دیگر، امام باقر (ع) می فرماید:
قاریان قرآن (عالم دین) بر سه دسته اند: 1- كسانی كه قرآن را دستمایه ی كسب و درآمد قرار داده اند و با آن فرمانروایان را می دوشند و بر مردم فخر می فروشند. 2- كسانی كه الفاظ قرآن را حفظ كرده ولی مفاهیم عالی آن را ضایع ساخته و آن را به گونه ای زشت و ناروا در چشم مردم جلوه داده اند - خداوند نسل این دو گروه را براندازد. 3- كسانی كه قرآن را قرائت كنند و دردهای روح و قلبشان را با آن درمان
[ صفحه 274]
كنند، شب هایشان را به عبادت بیدار مانند و روزهایشان را به تشنگی و روزه سر كنند، و نمازشان را با قرآن به پا دارند و با قرآن از بستر جدا شوند، اینانند كه خداوند بلاها را از ایشان دور و دشمنانشان را نابود گرداند و باران رحمت را بر ایشان فرو فرستد. [2] .
جهان اسلام نیز از نخستین اعصار، گرفتار حاكمان خودكامه ای بوده است كه عالمان دنیا طلب، با گرد آمدن اطراف ایشان، اعمال ناشایست آنان را توجیه و تأیید می كرده اند.
قاری قرآن، عنوانی است برای كسانی كه با قرآن آشنایی داشته و در میان مردم به عنوان عناصری دانا و موجه شناخته می شده اند. و برخی از آنان برای رسیدن به آرزوهای مادی خود، به دربار سلاطین و حاكمان ناصالح نزدیك می شده اند.
امام صادق (ع) از پدر خویش - امام باقر (ع) - درباره ی این گروه نقل فرموده است:
كسی كه به حضور پیشوای ستمگری راه یابد و برای كسب منافع ناپایدار دنیا، برای او به قرائت قرآن بپردازد، با هر حرفی كه قرائت كند، ده مرتبه مورد لعن و نفرین قرار گیرد و با هر حرف، شنونده نیز مورد نفرین خواهد بود و از رحمت حق دور خواهد شد. [1] .
بدیهی است كه منظور از قرائت قرآن، در این حدیث، آن قرائتی است كه جنبه ی تأیید و توجیه حكومت ستمگر را داشته باشد و نه جنبه ی تهدید و توبیخ و امر به معروف و نهی از منكر!
در روایتی دیگر، امام باقر (ع) می فرماید:
قاریان قرآن (عالم دین) بر سه دسته اند: 1- كسانی كه قرآن را دستمایه ی كسب و درآمد قرار داده اند و با آن فرمانروایان را می دوشند و بر مردم فخر می فروشند. 2- كسانی كه الفاظ قرآن را حفظ كرده ولی مفاهیم عالی آن را ضایع ساخته و آن را به گونه ای زشت و ناروا در چشم مردم جلوه داده اند - خداوند نسل این دو گروه را براندازد. 3- كسانی كه قرآن را قرائت كنند و دردهای روح و قلبشان را با آن درمان
[ صفحه 274]
كنند، شب هایشان را به عبادت بیدار مانند و روزهایشان را به تشنگی و روزه سر كنند، و نمازشان را با قرآن به پا دارند و با قرآن از بستر جدا شوند، اینانند كه خداوند بلاها را از ایشان دور و دشمنانشان را نابود گرداند و باران رحمت را بر ایشان فرو فرستد. [2] .
[1] الصادق (ع) عن ابيه (ع): من دخل علي امام جائر فقرأ عليه القرآن يريد بذلك عرضا من عرض الدنيا لعن القاري بكل حرف عشر لعنات و لعن المستمع بكل حرف لعنة. مشكاة الانوار 354.
[2] الباقر (ع): قراء القرآن ثلاثة: رجل قرأ القرآن، فاتخذه بضاعة، و استدر به الملوك، و استطال به علي الناس، و رجل قرأ القرآن، فحفظ حروفه وضيع حدوده و اقامه مقام القدح - فلا كثر الله هولاء من حملة القرآن - و رجل قرأ القرآن، فوضع دواء القرآن علي داء قلبه، فسهر ليله و... اولئك ينزل الله عزوجل الغيث عليهم من سمائه. اعلام الدين 101.